Περίληψη
Από τη µοναξιά σε µια πελώρια αγκαλιά... Ανάµεσα στ' όνειρο και το παραµύθι, φυτρώνουν ζεστά χαµόγελα ανθρωπιάς...
Από τη µοναξιά σε µια πελώρια αγκαλιά... Ανάµεσα στ' όνειρο και το παραµύθι, φυτρώνουν ζεστά χαµόγελα ανθρωπιάς...
«Ο σταθμός ήταν γκρίζος. Χωρίς χρώματα κι ομορφιά. Γεμάτος τσίγκους, λαμαρίνες και λάδια μηχανής μαύρα και γλιστερά. Τρένα πήγαιναν, τρένα έρχονταν κι άφηναν πίσω τους σύγνεφο καπνού, στης νύχτας το σκοτάδι, στου πρωινού την πάχνη, στου μεσημεριάτικου ήλιου τη λαμπράδα, στου δειλινού την κοκκινόχρυση ζεστασιά.»