Τι είναι αυτό που θα διαβάσει κανείς στο νέο σας βιβλίο «Η Καραμέλα»;

Είναι η γλυκόπικρη ιστορία μιας γυναίκας κακοποιημένης από την οικογένεια και την κοινωνία. Βασίζεται στον συμβολισμό και στην τρέλα. Περιστρέφεται γύρω από το ρηθέν του Ευγένιου Ιονέσκο, «το να ζεις αντίθετα από την εποχή σου είναι ηρωισμός αλλά να το λες είναι τρέλα». Πάνω στο παραλήρημα της τρέλας της η Φρόξη, αρχίζει να βγάζει τα άπλυτα της κοινωνίας στη φόρα.

Λέτε πως γράψατε για τις οικογενειακές, κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις. Γιατί πιστεύετε πως είναι τόσο περίπλοκες οι ανθρώπινες σχέσεις;

Από μόνες τους δεν είναι καθόλου περίπλοκες. Τις κάνουμε εμείς να είναι. Από τη μια μεριά η προσπάθεια επιβολής του εγώ στις σχέσεις, η άκρατη υποκειμενικότητα και η περιστροφή του ανθρώπου γύρω από το άτομό του και από την άλλη τα κοινωνικά στερεότυπα και η πολιτική αναλγησία, η ακάματη προπαγάνδα των μέσων που περνά στις μάζες δυσκολεύουν τη έκφραση αυτής της απλότητας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.

Στήνετε τη νέα σας ιστορία στην αντίφαση ανάμεσα στο «φαίνεσθαι» και το «είναι». Έχετε καταλάβει γιατί δημιουργείται αυτή η αντίφαση;

Ο καθένας όταν είναι σε πορεία αυτογνωσίας μπορεί να το κατανοήσει. Φοράμε μάσκα. Με αυτή κυκλοφορούμε. Συμβιβασμένοι προς τις υποδείξεις αυτού που υπηρετούμε. Ο καθένας γνωρίζει τι υπηρετεί. Δύσκολα λέγεται και ακόμα πιο δύσκολα εκφράζεται με τρόπο ζωής η αλήθεια, με όσον το δυνατόν αντικειμενικά κριτήρια. Είμαστε του «φαίνεσθαι». Το «είναι» βρίσκεται πίσω από τη μάσκα και είναι η αλήθεια που ή την ξέρεις ή ζεις στη εθελοτυφλία, οπότε είσαι μια μάσκα ψεύδους. Και τα επιμέρους ψεύδη συνιστούν ένα ψεύτικο κοινωνικό ιστό. Αν βγάλεις το εκμαγείο και προβάλεις την αλήθεια, τότε σίγουρα σε περιμένει το περιθώριο.

Ποιο είναι το ζητούμενο κάθε φορά που ξεκινάτε να γράφετε ένα βιβλίο; Αυτή τη φορά;

Με απασχολεί το ίδιο θέμα με τις διάφορες εκφράσεις του. Η λειτουργία της κοινωνίας μέσα στα πλαίσια ενός πολιτικού συστήματος. Η επίδραση των εκάστοτε στερεοτύπων στην ανάπτυξη του ατόμου και γενικά η εξέλιξη του ανθρώπου ως ένα κύτταρο της κοινωνίας. Διότι πιστεύω πως ηθικά εξελιγμένα άτομα μπορούν να φέρουν αλλαγές στο κοινωνικό οικοδόμημα.

Μέσα σε 30 χρόνια συγγραφικής διαδρομής έχετε καταθέσει περισσότερα από 27 βιβλία. Πώς τα καταφέρνετε και σχεδόν κάθε χρόνο γράφετε ένα βιβλίο;

Σας απαντώ ότι ο Λόπε δε Βέγα έγραψε 8000 έργα, εκ των οποίων 1450 είναι οι κωμωδίες του. Και ο δικός μας παραμυθάς, ο Ευγένιος Τριβιζάς πάνω από 200. Δεν μετριέται έτσι η συγγραφή. Κάθε χρόνος και βιβλίο. Το «Όπως Ήθελα να Ζήσω» το ολοκλήρωσα σε τέσσερα χρόνια και τον «Τρυφεράκανθο» ένα παραμύθι για μικρά παιδιά σε 4 μήνες. Αλλά όπως και να έχει στη γραφή είμαι εργάτης.

Ποιο βιβλίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο κομοδίνο δίπλα σας;

Αυτόν τον καιρό βρίσκομαι σε έρευνα για το επόμενο μυθιστόρημά μου. Μελετώ εφημερίδες, περιοδικά, πολιτική ιστορία και δοκιμιακό λόγο. Όμως έχω αρχίσει και διαβάζω το βιβλίο του Ραλφ Ρότμαν «Πεθαίνοντας την Άνοιξη», σε μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος", στις 21-12-2017