Περίληψη
Ο μικρός Νικολάι από την Ουκρανία, ένα σπουδαίο ταλέντο στο βιολί, ονειρεύεται να παίξει κάποτε στις μεγάλες ορχήστρες του κόσμου. Η περιπέτειά του αρχίζει όταν η μητέρα του, κυνηγώντας το δικό της όνειρο, πέφτει στα δίχτυα της συμμορίας του αδίσταχτου Χρυσοδόντη, που έχει το άντρο του στην Ελλάδα. Το αγόρι εγκαταλείπει το χωριό του για να την αναζητήσει σε μια μακρινή, ξένη χώρα, με συμμάχους την αγάπη του για τη μουσική και για τους ανθρώπους. Το ταξίδι του είναι γεμάτο δυσκολίες και νότες που άλλοτε συναντούν το φόβο, την αγωνία, τη σκληρότητα κι άλλοτε την ελπίδα, την ανθρωπιά, τον έρωτα... Η πίστη του στο όνειρο γίνεται το σύνθημά του, η μουσική «κόζατσοκ» από το χορό των Κοζάκων πλημμυρίζει τις γειτονιές της Αθήνας και ο Νικολάι γίνεται ο βιολιστής της πόλης, η συνείδησή της.
Μια συναρπαστική περιπέτεια που τιμήθηκε από το περιοδικό Διαβάζω με το Βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για Μεγάλα Παιδιά (2009).
Ο Νικολάι κοίταξε ολόγυρα την ασχήμια και του ήρθε να βάλει τα κλάματα. Ήθελε να τρέξει να σωθεί. Αλλά προς ποια κατεύθυνση; Η πόλη έμοιαζε με παγίδα. Του ήρθαν στο νου τα λόγια του κυρίου Ντανίλο. «Ψάξε για την αρμονία ακόμα και μέσα στα ποταπά της καθημερινότητας». Προσπαθούσε να συλλάβει εικόνες και ακούσματα που θα του έδιναν λίγο θάρρος. Κοίταξε ολόγυρα σα χαμένος. Ένιωσε ίχνη αρμονίας. Από την απέναντι σχολή χορού μια πιρουέτα, από το υπόγειο νότες από σαντούρι, από τη γλάστρα δίπλα στην αχνογάλανη, ξεφτισμένη πόρτα του ξενοδοχείου ολοκόκκινο το άνθος ενός ιβίσκου. Ένας υπέροχος αλήτης σκύλος κοιμόταν μακάρια δίπλα στη γλάστρα, δυο μαριονέτες κρέμονταν στο σκοινί του παραθύρου πάνω από το υπόγειο, μια μακρινή ευωδιά μπουγαρινού του γαργαλούσε τις νότες που είχαν πέσει σε λήθαργο λόγω της αφόρητης ζέστης. Πιρουέτα, άνθος, σκύλος, μαριονέτες, άρωμα και πάλι από την αρχή, και η συμφωνία γράφτηκε μέσα του και το δοξάρι της ψυχής του χτύπησε το βιολί, δίνοντάς του έναυσμα θάρρους να προχωρήσει ακολουθώντας τον παππού και τον Μπόρις. Να πατήσει τα βρόμικα σκαλοπάτια και να μπει στο παμπάλαιο ξενοδοχείο αντέχοντας την μπόχα των υπονόμων που ανέδιδε. Περίμεναν ώρα στον προθάλαμο να εμφανιστεί κάποιος.
