Βικτόρια - Το κορίτσι που πετάει στα σύννεφα

Πληροφορίες

  • Εκδοτικός Οίκος: εκδόσεις Καστανιώτη
  • ISBN: 978-960-03-4689-3
  • Χρονολογία έκδοσης: 2008
  • Σελίδες: 112
  • Εικονογράφηση: Σπύρος Γούσης

Περίληψη

Έκανα τέσσερα λάθη στην ορθογραφία και η μαμά με τιμώρησε αυστηρά. Έπρεπε να γράψω από εκατό φορές τις λέξεις «νήσσα», «τείχος», «τοίχος», «θάλασσα», «πειρατής». Εγώ όμως, αντί της τιμωρίας, έκανα έναν πίνακα ζωγραφικής με τον τίτλο «Καράβια στον ουρανό κι αστέρια στη θάλασσα». Η μαμά θέλει να γίνω γιατρός σαν τον κύριο Φαρμακώνη. Όμως εγώ θέλω να γίνω ζωγράφος. Η δασκάλα μου δεν καταλαβαίνει τις ζωγραφιές μου, γι' αυτό μου βάζει οκτώ στη ζωγραφική. Έχω πολλούς μπελάδες, μα και πολλούς φίλους. Τη Ροζ Μαρί, την Μπλε Μαρί, τον Φούσκα, τον Τρίποντο και τον Φοίβο, που είναι ο επίσημος αγαπημένος μου. Έχω φίλο κι ένα περιστέρι, τον καπετάν Ερμή, που με ακολουθεί παντού. Είμαι η Βικτόρια και κανένας δεν πίστευε ότι θα γίνω ζωγράφος, μέχρι που πήρα το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό ζωγραφικής.

Απόσπασμα από το βιβλίο

Φόρεσα τα φτερά της φαντασίας και πέταξα μαζί τους κι εγώ. Ο καπετάν Ερμής μ' ακολούθησε. Ο αέρας έφερε δυο καπέλα καπεταναίων και τ' ακούμπησε στο κεφάλι μας. Ήμουνα η καπετάνισσα Βικτόρια. Εκείνος ο αέρας ήταν μυρωμένος από τη θάλασσα και τα κυκλάμινα. Τα φτερά του μ' απίθωσαν στο πιο μεγάλο απ' τα καράβια του όρμου. Πάνω στην πλώρη. Ο αέρας δυνάμωνε άξαφνα και τα καράβια έγιναν ελαφριά σαν μπαλκόνια. Ανέβηκαν ψηλά. Αφήσαμε πίσω μας τη μικρή μας πόλη, τον όρμο, τους βιολετί λόφους. Αφήσαμε τον κάμπο με τα πολλά χρωματιστά τετράγωνα, που είναι ίδιος με το καινούργιο πάπλωμα που μου αγόρασε η μαμά από την πρωτεύουσα. Κάλεσε όλες τις φίλες της να το θαυμάσουν. Να της πουν κι αν ταιριάζει με το χρώμα του τοίχου και το χαλί, το φωτιστικό και την πολυθρόνα. Οι συνδυασμοί έχουν μεγάλη σημασία για τη μαμά.

Τα καραβάκια έφτασαν στον ουρανό. Κρεμάστηκαν από τα λευκά συννεφάκια σαν σταλακτίτες. Κι εγώ με τον καπετάν Ερμή ήμασταν μέσα και κοιτούσαμε τον κόσμο από ψηλά. Συνάμα όμως ήμασταν και πίσω από το μικρό παράθυρο με την απέραντη θέα. Παρακολουθούσαμε το δικό μας φανταστικό ταξίδι κι εγώ, αφημένη στ' όνειρο, ζωγράφιζα πάνω στο μεγάλο χαρτί της ακουαρέλας.