Τι είναι αυτό που θα διαβάσει κανείς στο τελευταίο σας βιβλίο, το «Μετά φόβου»;

Τα μότο γύρω από τα οποία περιστρέφεται ο μύθος του βιβλίου είναι τρία: «Εν αρχή ην ο φόβος», «ο φόβος είναι η αγάπη που μας ενώνει με τους άλλους» και «μην τους φοβάσαι, στον φόβο σου ποντάρουν». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο υφαίνεται η ζωή δύο γυναικών, της Αρίστης και της Διαλεχτής. Από φόβο σε φόβο και από διάψευση σε διάψευση, παλεύουν για το βασικό αγαθό της ατομικής και κοινωνικής ελευθερίας, σε μια εποχή δραματική τόσο ως προς τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα όσο και ως προς τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία.

Πόσο καιρό δουλεύετε ένα βιβλίο σας και υπό ποιες συνθήκες;

Δεν υπάρχει χρονικό όριο. Στις περιόδους γραφής ξεπερνώ τη δωδεκάωρη εργασία, σε απόσυρση και απομόνωση. Κατά μέσο όρο χρειάζομαι δύο χρόνια για να ολοκληρώσω ένα βιβλίο. Στο ενδιάμεσο δουλεύω πάντα ένα παραμύθι. Γενικά η ζωή μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συγγραφή.

Πώς πραγματοποιήσατε την ιστορική σας έρευνα για το βιβλίο;

Ο μύθος του βιβλίου εξελίσσεται στην ελληνική επαρχία, τις μέρες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και του εθνικού διχασμού. Τα ιστορικά στοιχεία ήταν δυσεύρετα. Ευτυχώς υπάρχουν οι μαχητές ερευνητές και διασώστες των τοπικών ιστοριών, που αφήνουν στις βιβλιοθήκες ένα πλούσιο υλικό, ενίοτε παραμελημένο, σκονισμένο και χωρίς καμιά αρχειοθέτηση, και για τούτο υποκείμενο στη φθορά. Επίσης ανέτρεξα στη συλλογή εφημερίδων και περιοδικών της εποχής και φυσικά με βοήθησε πολύ το πλούσιο υλικό των αφηγήσεων από τα στόματα των γεροντότερων.

Η λογοτεχνία επενδυμένη με ιστορικά στοιχεία μοιάζει να έχει μεγάλη πέραση στο αναγνωστικό κοινό τα τελευταία χρόνια. Αυτό γιατί συμβαίνει πιστεύετε;

Όσο με αφορά, η λέξη «επενδυμένη» δεν με βρίσκει σύμφωνη. Προσωπικά βυθίζομαι στις ιστορικές συνθήκες, κυρίως τις πολιτικές, επειδή με ενδιαφέρει η πολιτική ιστορία της νεότερης Ελλάδος. Με πρόσχημα την ιστορία προσπαθώ να καταλάβω και να ερμηνεύσω το ερώτημα «τις πταίει» για τη μόνιμη κακοδαιμονία μας. Επίσης με ενδιαφέρει να αναλύσω τις επιπτώσεις των λαθεμένων πολιτικών αποφάσεων και των ιστορικών συνθηκών στις ζωές των ανθρώπων.

Η πιο σημαντική συμβουλή που σας έχουν δώσει για το γράψιμο;

Πολλοί παλιότεροι συγγραφείς με συμβούλεψαν όταν ξεκίνησα τη συγγραφή. Κρατώ τα λόγια τους σαν παρακαταθήκες, με ιδιαίτερη μνεία στα λόγια του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή, λησμονημένου σήμερα συγγραφέα. Με συμβούλεψε να αφήνω το συναίσθημα να κατακάθεται και έπειτα να αρχίζω τη γραφή του έργου. Ήμουν μόλις είκοσι ετών.

Πέρα από τη συγγραφή, πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Περπατώ ατελείωτα στους δρόμους της πόλης. Τρυπώνω στα καφέ της, αφουγκράζομαι τις οσμώσεις και τους ρυθμούς της και οσμίζομαι την ανάσα του κόσμου. Ως άτομο πολιτικοποιημένο δεν γίνεται να επαναπαύομαι σε μια νωθρή καθημερινότητα. Ασχολούμαι με ό,τι συμβαίνει γύρω μου.

Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και σας ενθουσίασε;

Έχω καιρό να διαβάσω λογοτεχνία, επειδή ήμουν βυθισμένη στα ιστορικά αναγνώσματα και τον δοκιμιακό λόγο. Όμως θα αναφέρω το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Σταύρου Χριστοδούλου «Ηοtel National» απ' τις εκδόσεις Καλέντη και το βιβλίο της Ετζέ Τεμελκουράν «Η πνοή των γυναικών» από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της κυπριακής εφημερίδας 'Ο Φιλελεύθερος'