Με φόντο μια παραλιακή πόλη του Ιονίου, η αυτάρκης Ντόλη Παρασόλη, η ηθοποιός Βίρνα Λω, ο καπετάν Νέστορας, ο τεχνουργός Πολυκράτης, η ποδηλάτισσα Ανέμη, η γριά αράχνη Μάρθα, η Μαρία το «Μικιό», η δεκαπεντάχρονη Ελπίδα και ο ακούραστος καθηγητής Αρίσταρχος Σάμιος ζουν δέκα κοινά καλοκαιρινά χρόνια. Με νοθρές επαναλαμβανόμενες κινήσεις οδηγούν τα βήματά τους στην έρημη ζαφειρένια ακτή, σε μια νυχτερινή παράκτια διαδρομή, από το φάρο μέχρι το γυάλινο τρούλο του «περίεργου» πλανητάριου. Μια παράκτια διαδρομή, χωρίς την παραμικρή πρόθεση για συνάντηση και συναναστροφή, μη τύχει και σταθεί αφορμή και χαλάσει την ισορροπία. Όλα γίνονται με μια παράξενη σιωπηλή μυσταγωγία.

Κάτι αόριστο και μαγικό στον ορίζοντα συνωμοτεί να αλλάξει τα δεδομένα χρόνων. Το ολόγιομο φεγγάρι προβάλλει πίσω από τους καμπυλωτούς λόφους και ανηφορίζει στο μαύρο βελούδο του ουρανού. Ντυμένο με το πορφυρό χρώμα, που δανείστηκε από τη δύση του ήλιου, μια και είναι η δεύτερη πανσέληνος του Αυγούστου, ρίχνει το δυνατό της φως στη θάλασσα και καθρεπτίζεται μέχρι να σβήσει. Τότε είναι που ακούει τη σιωπή της νύχτας, τις φωνές στο νερό. Στέλνει τη μαγεία του να γιατρέψει πληγές, να συγχωρήσει αμαρτίες, να αλλάξει, να μεταμορφώσει τα πάντα. Αυτή τη μαγεία δέχονται και οι οπτασίες της μικρής παραλιακής πόλης, που ζουν μια ζωή υπόκωφη, παραδομένη στις συμβάσεις.

Δημοσιεύθηκε στα Χρονογραφήματα, στις 26-06-2020.