Εν αρχή ην ο φόβος/και ο φόβος εγέννησε το Θεό/ και ο Θεός από τον φόβο της Παντοδύναμης μοναξιάς του εγέννησε τον άνθρωπο/ για να τον σκλαβώσει στον ίδιο του το φόβο. Σε αυτό το μότο στηρίζεται το βιβλίο της Ελένης Πριοβόλου, Μετά φόβου. Μέσα από τη μυθοπλασία και τις ζωές των ηρώων προσπαθεί να ανιχνεύσει τις δομές των φόβων, ορατών και αοράτων, φυσικών και κατασκευασμένων που αποτελούν τροχοπέδη για την κατάκτηση της ατομικής και κοινωνικής ελευθερίας.

Η τάση να αναπαριστά με σύμβολα τον κόσμο τη στράτευσε στο παραμύθι, το οποίο υπηρετεί επί είκοσι τρία έτη. Αγαπάει πολύ τα παιδιά, και στα βιβλία της προσπαθεί να πλησιάσει τον παιδικό κόσμο και την ευαίσθητη παιδική ψυχή.

Μετά τη τριλογία “Όπως ήθελα να ζήσω” ήρθε η ώρα να διαβάσω ένα άλλο βιβλίο της ίδιας συγγραφέως που γράφτηκε για τους εφήβους και όχι μόνο. Και το λέω αυτό γιατί το διάβασα πολύ ευχάριστα δεχόμενη μάλιστα πολλά μηνύματα που νομίζουμε εμείς οι μεγάλοι ότι τα γνωρίζουμε όλα. Μου άρεσε πολύ αυτή η ανάπαυλα ανάγνωσης από τα ιστορικά βιβλία της ίδιας της συγγραφέως. Οι αναγνώστες γνωρίζουν την Ελένη Πριοβόλου εδώ και τριάντα χρόνια τώρα στα Ελληνικά Γράμματα από τα παιδικά της βιβλία.

Τρυφεράκανθος της Ελένης Πριοβόλου από τους μαθητές της Δ1 τάξης του 12ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου στα πλαίσια του προγράμματος Κοινωνικής και Συναισθηματικής Αγωγής που πραγματοποιήθηκε το σχολικό έτος 2015 - 2016

"Μαζί" Ε. Πριοβόλου, Εκδήλωση του 1ου Γυμνασίου Κω

Ένας συγγραφέας, όταν ολοκληρώνει το μυθιστόρημά του και το παραδίδει προς έκδοση, εκτός από τις γνώσεις και τις εμπειρίες που καταθέτει μέσα από αυτό, προσφέρει ταυτόχρονα κι ένα «ταξίδι» φυγής στον αναγνώστη, ένα «ταξίδι» με πλοηγό τη φαντασία και τη σκέψη. Στο ταξίδι αυτό, ο συγγραφέας και ο αναγνώστης γίνονται συνοδοιπόροι. Μοιάζει σαν να πιάνει ο συγγραφέας τον αναγνώστη από το χέρι και να τον οδηγεί σε ταξίδια που μονάχα ο νους μπορεί πραγματοποιήσει! Η Ελένη Πριοβόλου με κάθε της νέο πόνημα οδηγεί τους αναγνώστες της σε πολλά μονοπάτια της σκέψης και της φαντασίας. Μέσα από τη συνέντευξη αυτή είναι μια ευκαιρία να περπατήσουμε στις σκέψεις της και να δούμε πώς αισθάνεται ένας συγγραφέας για το συγγραφικό του πόνημα, πώς το βλέπουν τα δικά του μάτια, πώς νιώθει γι’ αυτό που δημιουργεί. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να μπούμε στις σκέψεις της, να διεισδύσουμε στο μυαλό της και να τη φανταστούμε τις ώρες που δημιουργεί!

"Ο Τρυφεράκανθος" - από το 2ο Τμήμα της Παιδ. Σκηνής Θ.Ο. Αιτωλικού/Πολ. Συλλόγου

Είναι πραγματική χαρά και τιμή η παραχώρηση της παρούσας συνέντευξης από την εξαίρετη συγγραφέα κ. Ελένη Πριοβόλου. Το έργο της πολύ αξιόλογο και ποικίλο, καθώς αριθμεί είκοσι πέντε βιβλία, εκ των οποίων τα πέντε είναι για ενηλίκους και τα είκοσι για παιδιά και νέους. Η συναρπαστική «Τριλογία των Αθηνών», έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις σε αναγνώστες και κριτικούς, ενώ είμαι βέβαιη πως έχει πολλά ακόμα να μας δώσει στο μέλλον. Την ευχαριστώ, λοιπόν, ολόψυχα για τον χρόνο που διέθεσε για να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας», της εύχομαι καλή επιτυχία και "μακροημέρευση" – όπως η ίδια μας είπε στη συνέντευξη και, ίσως, είναι η καλύτερη ευχή – σε όλα της τα πονήματα και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις πολύ εύστοχες και ουσιώδεις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την αξιόλογη κ. Ελένη Πριοβόλου!

Ο Τρυφεράκανθος της Ελένης Πριοβόλου γίνεται πηγή έμπνευσης για τους μικρούς καλλιτέχνες...

Αποφράς ημέρα και ουχί επέτειος! Η ανάμνηση της σημερινής ημέρας μόνο με ασπρόμαυρη θλίψη μπορεί να με γεμίσει. Ήμουν οκτώ ετών και ξάφνου εισβάλουν στο σπίτι οι χωροφύλακες... Το παιδικό όνειρο κόπηκε βιαίως και ο ύπνος κατακλύστηκε από εφιάλτες... Έκτοτε και μέχρι να έρθει η "λεγόμενη" δημοκρατία... ...Σσσστ! Ελένη μη μιλάς κινδυνεύει ο μπαμπάς. Και πέρασα σε έναν παράλληλο κόσμο. Του παραμυθιού και της παραμυθίας.... Για να μπορώ με τις λέξεις να φωνάζω δυνατά!