Ο Νίκος Τακόλας για το "Μετά Φόβου"
Έχοντας διαβάσει μετ’ απολαύσεως, Το «ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ» Τελειώνοντας ένα βιβλίο έχεις να επιστρέψεις στον υπαρκτό κόσμο απ’ όπου ξενιτεύτηκες για λίγο.
Ο καιρός που κάθε βιβλίο με γοήτευε πέρασε ανεπιστρεπτί, λίγο επειδή τα καλά βιβλία σπανίζουν πια και επειδή η δική μου, κάπως επαγγελματική, προσέγγιση στο χώρο επηρέασε τις συγκινήσεις. Πριν προλάβω, λοιπόν, να επιστρέψω σε ορθολογισμούς έγραψα την πρώτη μου εντύπωση για το «Μετά Φόβου».
Ο Σπύρος Σίγμα για το "Μετά Φόβου"
Μόλις τελείωσα το μυθιστόρημα της Ελένης Πριοβόλου, το ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ.
Τα συναισθήματα μου γλυκόπικρα, ανάκατα, μελαγχολικά. Η ατέλειωτη επανάλειψη των διχασμών μας και των αδιέξοδων ερώτων μας.
Η ιστορία πρόσχημα για να ερμηνεύσω το «τις πταίει» για την κακοδαιμονία μας
Προσωπικά βυθίζομαι στις ιστορικές συνθήκες, κυρίως τις πολιτικές, επειδή με ενδιαφέρει η πολιτική ιστορία της νεότερης Ελλάδος.
Από τον Πιερή Παναγή
Μετά Φόβου - Παρουσίαση στο Αγρίνιο
Πριν ξεκινήσω να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου άποψη, τη δική μου ''ανάγνωση'' για το νέο βιβλίο της Ελένης Πριοβόλου, θα ήθελα να σας πω ότι η θέση μου σε αυτό το βήμα απόψε προκύπτει από μια ιδιότητα και μόνο, αυτή του αναγνώστη και του πιστού παρακολουθητή της συγγραφέως (φαν με τη σύγχρονη ορολογία).
Ολόκληρη η ζωή κινείται μέσα στο φόβο
Εν αρχή ην ο φόβος/και ο φόβος εγέννησε το Θεό/ και ο Θεός από τον φόβο της Παντοδύναμης μοναξιάς του εγέννησε τον άνθρωπο/ για να τον σκλαβώσει στον ίδιο του το φόβο. Σε αυτό το μότο στηρίζεται το βιβλίο της Ελένης Πριοβόλου, Μετά φόβου. Μέσα από τη μυθοπλασία και τις ζωές των ηρώων προσπαθεί να ανιχνεύσει τις δομές των φόβων, ορατών και αοράτων, φυσικών και κατασκευασμένων που αποτελούν τροχοπέδη για την κατάκτηση της ατομικής και κοινωνικής ελευθερίας.
Αίγλη Τούμπα - Φωνές στο νερό
Η τάση να αναπαριστά με σύμβολα τον κόσμο τη στράτευσε στο παραμύθι, το οποίο υπηρετεί επί είκοσι τρία έτη. Αγαπάει πολύ τα παιδιά, και στα βιβλία της προσπαθεί να πλησιάσει τον παιδικό κόσμο και την ευαίσθητη παιδική ψυχή.
Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη ...Οι φύλακες των αστεριών
Μετά τη τριλογία “Όπως ήθελα να ζήσω” ήρθε η ώρα να διαβάσω ένα άλλο βιβλίο της ίδιας συγγραφέως που γράφτηκε για τους εφήβους και όχι μόνο. Και το λέω αυτό γιατί το διάβασα πολύ ευχάριστα δεχόμενη μάλιστα πολλά μηνύματα που νομίζουμε εμείς οι μεγάλοι ότι τα γνωρίζουμε όλα. Μου άρεσε πολύ αυτή η ανάπαυλα ανάγνωσης από τα ιστορικά βιβλία της ίδιας της συγγραφέως. Οι αναγνώστες γνωρίζουν την Ελένη Πριοβόλου εδώ και τριάντα χρόνια τώρα στα Ελληνικά Γράμματα από τα παιδικά της βιβλία.
Τρυφεράκανθος - 12ο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου
Τρυφεράκανθος της Ελένης Πριοβόλου από τους μαθητές της Δ1 τάξης του 12ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου στα πλαίσια του προγράμματος Κοινωνικής και Συναισθηματικής Αγωγής που πραγματοποιήθηκε το σχολικό έτος 2015 - 2016
Μαζί - 1ο Γυμνάσιο Κω
"Μαζί" Ε. Πριοβόλου, Εκδήλωση του 1ου Γυμνασίου Κω
Συνέντευξη στη Γιούλη Τσακάλου
Ένας συγγραφέας, όταν ολοκληρώνει το μυθιστόρημά του και το παραδίδει προς έκδοση, εκτός από τις γνώσεις και τις εμπειρίες που καταθέτει μέσα από αυτό, προσφέρει ταυτόχρονα κι ένα «ταξίδι» φυγής στον αναγνώστη, ένα «ταξίδι» με πλοηγό τη φαντασία και τη σκέψη. Στο ταξίδι αυτό, ο συγγραφέας και ο αναγνώστης γίνονται συνοδοιπόροι. Μοιάζει σαν να πιάνει ο συγγραφέας τον αναγνώστη από το χέρι και να τον οδηγεί σε ταξίδια που μονάχα ο νους μπορεί πραγματοποιήσει! Η Ελένη Πριοβόλου με κάθε της νέο πόνημα οδηγεί τους αναγνώστες της σε πολλά μονοπάτια της σκέψης και της φαντασίας. Μέσα από τη συνέντευξη αυτή είναι μια ευκαιρία να περπατήσουμε στις σκέψεις της και να δούμε πώς αισθάνεται ένας συγγραφέας για το συγγραφικό του πόνημα, πώς το βλέπουν τα δικά του μάτια, πώς νιώθει γι’ αυτό που δημιουργεί. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να μπούμε στις σκέψεις της, να διεισδύσουμε στο μυαλό της και να τη φανταστούμε τις ώρες που δημιουργεί!