Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

«Την ξυπνάει το γουργούρισμα της δεκοχτούρας. Η Οριάν ανοίγει τα μάτια. Τη νύχτα δεν κλείνει τα παραθυρόφυλλά της, για να αντιληφθεί το ξημέρωμα. Η αφή του αυγινού φωτός την εγείρει. Είναι η ώρα που κατεβαίνει στην παραλία. Δεν κολυμπάει. Πάνε χρόνια τώρα που δεν βάζει το σώμα της στο θαλασσινό νερό. Έχει αλλάξει η σχέση της με τη θάλασσα. Απλώς αφήνει τα πόδια της στο χάδι του φλοίσβου και αμπώχνει την άμπωτη της μνήμης να ανταμωθεί με τις ακτές της Βηρυτού. Σηκώνεται από το κρεβάτι και ντύνεται γοργά. Παίρνει μαζί της ζεστό καφέ στο θερμός. Ετοιμάζει το τουμπεκί του μικρού της ναργιλέ και κατηφορίζει προς τη θάλασσα. Θα αγοράσει από το φούρνο ένα ζεστό κουλούρι με ταχίνι. Όπως κάθε μέρα. Σκέφτεται πως την ενοχλεί η μεγάλη λεωφόρος που διασχίζει μέχρι να βρεθεί στην ακτή, με τόσα φανάρια και αυτοκίνητα, που δεν σταματούν να τρέχουν καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο. Η λεωφόρος κόβει την επαφή της με το υγρό στοιχείο. Μα, πάλι, πρέπει να νιώθει χαρούμενη που ζει τόσο κοντά στο νερό. Ο φίλος της, ο μαύρος κορμοράνος, την περιμένει εκεί….».

Επίσκεψη της συγγραφέα Ελένης Πριοβόλου στο 3ο Γυμνάσιο Πύργου.

Μια συναρπαστική διαδροµή στην Αθήνα, ένα ταξίδι στο χρόνο και στην Ιστορία της Ελλάδας.

Οι ώρες ανάγνωσης παρέα με την μικρή Stacy όλο και πληθαίνουν με τον καιρό! Σαν σωστό προνηπιάκι αγαπά να ξεφυλλίζει βιβλία και να πλάθει τις δικές της ιστορίες βλέποντας τις ζωηρές εικόνες του βιβλίου που κρατά στο χέρι της κάθε φορά! Ομολογώ πως είναι δύσκολη αναγνώστρια, σε σχέση με τον Ντίνο που διαβάζαμε τα πάντα μαζί, και πως απαιτεί από το εξώφυλλο και τις εικόνες να την κάνουν να θελήσει να διαβάσουμε το βιβλίο μαζί! Ένα τέτοιο, λοιπόν, που της κίνησε πολύ το ενδιαφέρον είναι αυτό με την κάμπια την Μαριγώ που έκοψε το -γώ, της Ελένης Πριοβόλου από τις Εκδόσεις Καλέντη!

Η Καραμέλα της Ελένης Πριοβόλου είναι ένα βιβλίο-νουβέλα με πατίνα «εποχής», που ξεκινά το 1936. Το όνομα της ηρωίδας είναι Αφροξυλάνθη ή Φρόξη και, κατ’ αυτοαναγόρευσή της, «Θεά Φρόξη». Είναι κληρονόμος μιας βιομηχανίας καραμέλας, που τη μετατρέπει σε ναό γεύσης και μυστικών, με ευφυείς συνθέσεις προϊόντος και πολλά οικογενειακά μυστικά. Η Φρόξη, που οι άλλοι τη φωνάζουν Καραμέλα, είναι μια ιδιόμορφη νεαρή, που βρίσκεται σε δυσαρμονία με το καθόλου αθώο κομφορμιστικό περιβάλλον της, έναν απαστράπτοντα καθρέφτη με το σκοτεινό αντικαθρέφτισμα της υποκρισίας. Εντυπώσεις αντί αλήθειας, είδωλα αντί αξίας, μια «κοινωνία των απόπατων», όπως θα τη χαρακτηρίσει.

 Ένα εξαίσιο καρύκευμα

Η μικρή φόρμα οφείλει σε λίγες γραμμές, (σε αντίθεση με τη νουβέλα και το μυθιστόρημα) να δημιουργήσει ένταση, περιεκτικότητα και συμμετρία.

Να γνωρίζει την οικονομία του λογοτεχνικού χώρου και χρόνου και να μετατρέπει μια ιστορία σε αφήγηση γεγονότων που θα μπορέσουν να δημιουργήσουν ολοκληρωμένη πλοκή και αλληλουχία καταστάσεων. Η Τασούλα Τσιλιμένη τα έχει όλα τούτα πετύχει στη συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο «Το κουμπί».

Το βιβλίο αποπνέει μια αύρα χοϊκή, ανάσα Ελληνικής επαρχίας, αλλά και κοσμοπολίτικη, αφού μεγάλο μέρος της ιστορίας του εξελίσσεται στη Γαλλία των πολιτιστικών οσμώσεων και ιδεών. Θα ονόμαζα τα Χρυσά Λούπινα ένα βιβλίο γεγονότων και καταστάσεων αλλά και επιπτώσεων των γεγονότων στις ζωές των ανθρώπων.

«Φοράμε μάσκα. Με αυτή κυκλοφορούμε. Συμβιβασμένοι προς τις υποδείξεις αυτού που υπηρετούμε».

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

Η Φρόξη Καραμέλα, βέρα Αθηναία από πάππου προς πάππον, είναι κληρονόμος μιας ιστορικής καραμελοποιίας την οποία εξελίσσει και μετατρέπει σε προσωπικό της «ναό». Οι καραμέλες της είναι μοναδικές. Σκληρό το εκμαγείο τους, όμως η ουσία και η δύναμή τους βρίσκεται στο εσωτερικό τους – στο «ολύμπιο νέκταρ» που η ίδια παρασκευάζει, για να καταστεί, από απλή επαγγελματίας, μία πραγματική δημιουργός. «Θεό» αποκαλεί τον εαυτό της, και την κοινωνία έναν απέραντο «οίκο ενοχής», που στέκεται απέναντί της αντίπαλη και εχθρική. Για τη «γλυκιά» Καραμέλα δεν υπάρχουν αθώοι. Στιγματισμένη η ίδια από τη ζωή, αποφασίζει να σπάσει τον εξωτερικό φλοιό του κόσμου και να δώσει στον εαυτό της το ρόλο της τιμωρού. Ένα βιβλίο για τις οικογενειακές, κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις, για την αντίφαση ανάμεσα στο «φαίνεσθαι» και το «είναι». Μια ιστορία για την υποκρισία, τη φθορά και τη διαφθορά, αλλά και για τον σύγχρονο αλλοτριωμένο άνθρωπο. “Καραμέλα» της Ελένης Πριοβόλου, εκδόσεις Καστανιώτη.

Η Φρόξη Καραμέλα, βέρα Αθηναία από πάππου προς πάππον, είναι κληρονόμος μιας ιστορικής καραμελοποιίας την οποία εξελίσσει και μετατρέπει σε προσωπικό της «ναό». Η συγγραφέας Ελένη Πριοβόλου μιλά για το νέο της βιβλίο με τίτλο «Καραμέλα».