Ματωμένα φραουλοχώραφα, μετανάστες εργάτες, μαύρη εργασία και άγρια εκμετάλλευση, πατριαρχία και συναισθηματική κακοποίηση, ρατσισμός, επιθέσεις της ελληνικής Κου Κλουξ Κλαν, αγορασμένες ψήφοι για τους «δικούς» πολιτικούς, «λαδωμένες» αρχές, οικογενειακά δράματα, όλες οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας του 21ου αιώνα, αλλά και η πρόταση-ελπίδα για την καλλιέργεια της αγάπης και τη συμφιλίωση του ανθρώπου με τη φύση και τη φύση του, διατρέχουν με ενδιαφέροντα τρόπο το νέο βιβλίο της Ελένης Πριοβόλου «Το δέντρο με τις φωλιές» (εκδόσεις Καστανιώτη).

Ακούμε συχνά ότι οι έφηβοι δε διαβάζουν, και έτσι οι συγγραφείς της παιδικής λογοτεχνίας προτιμούν να γράφουν για παιδιά μικρότερων ηλικιών. Κατά συνέπεια, είναι λίγα τα βιβλία που απευθύνονται στο εφηβικό κοινό. Διάβασα τελευταία πολλές στατιστικές που δείχνουν πως δε γράφονται τόσο πολλά βιβλία για τους εφήβους και πως οι συγγραφείς της παιδικής λογοτεχνίας προτιμούν τα εικονογραφημένα βιβλία για μικρότερες ηλικίες· όχι γιατί είναι πιο εύκολο (εγώ το θεωρώ πάρα πολύ δύσκολο), αλλά γιατί οι νέοι ξεφεύγουν λίγο στην περίοδο της εφηβείας τους από την ανάγνωση, προτιμούν τα ηλεκτρονικά μέσα και την τεχνολογία.

Όπως και στο προηγούμενο βιβλίο του με τίτλο «Η Κασσάνδρα στη μαύρη άμμο», ο Μάνος Κοντολέων δημιουργεί μια δική του Κασσάνδρα, μια μυθική, σημερινή και παντοτινή λογοτεχνική ηρωίδα, έτσι και στο πρόσφατο μυθιστόρημά του, «Οι σκιές της Κλυταιμνήστρας», αποπειράται το ίδιο. Μας προσφέρει μια λογοτεχνική ηρωίδα, βουτώντας στην ολόπλευρη προσωπικότητα και τον ψυχισμό της γυναίκας Κλυταιμνήστρας.

Σε αυτό το αριστούργημά του, ο Λιβανέζος συγγραφέας Ελιάς Χούρι συνυφαίνει με επική πνοή ιστορίες καθηλωτικές και συγκινητικές, ζωντανεύοντας την πορεία και αναδεικνύοντας τον αγώνα ενός ολόκληρου λαού.

«Εκοψα ένα πορτοκάλι από το κλαδί για να το δοκιμάσω, αλλά η Ουμ Χασάν έβαλε τις φωνές: “Οχι, αυτό δεν είναι να το φας. Αυτό είναι η Παλαιστίνη”»

Δεν είμαι πάντα σε θέση να απαντήσω γιατί γράφω ένα μυθιστόρημα ή ποιος είναι ο λόγος που ασχολούμαι με ένα συγκεκριμένο θέμα. Μελετώ πολύ την ιστορία και έχω μάθει να σκέπτομαι πολιτικά και να φιλοσοφώ. Έτσι μοιραία οδηγούμαι σε ανάλογα συγγραφικά ταξίδια. Δεν είναι ταξίδια αναψυχής. Ματώνουν. Μέσα από τα βιβλία μου πασχίζω να βρω μιαν αλήθεια μέσα στα τόσα ψεύδη που διδαχτήκαμε για το παρελθόν αλλά και που τα ζούμε ως παρόν.

Μια αφήγηση σε δύο επίπεδα επιλέγει η Ελένη Πριοβόλου στο πρόσφατο μυθιστόρημά της (Μια στιγμή μέσα στο χρόνο, εκδόσεις Καστανιώτη). Με τον ρυθμό που καθορίζει η τριτοπρόσωπη αφήγηση (κλασική επιλογή που διατρέχει την πλοκή) στο ένα επίπεδο, με την ενδιαφέρουσα διαπλοκή της πρωτοπρόσωπης φωνής στο δεύτερο επίπεδο, διακόπτεται η ευθύγραμμη χρονική σειρά των γεγονότων και πηγαίνοντας προς το παρελθόν αποκαλύπτονται όσα το παρόν συγκαλύπτει τεχνηέντως. Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται μια συνέντευξη που η σκηνοθέτις Άσπα Παμπλέκη επιθυμεί να πάρει από τον διακεκριμένο υπαρξιστή φιλόσοφο Φωκά Κορέσιο, για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή και τη σκέψη του. Πόση αλήθεια, όμως, χωράει σε ανάλογα εγχειρήματα; Πόσο καλά μπορεί να κρύψει αλήθειες σκληρές από τη ζωή του, όποιος βρίσκεται στο προσκήνιο της δημοσιότητας; Αλλά και πόσο διατεθειμένος είναι ο συγκεκριμένος διανοητής να ακολουθήσει την πεπατημένη για να διατηρηθεί αλώβητη η δημόσια εικόνα του; Ο Φωκάς Κορέσιος θα μας εκπλήξει. Και η σκηνοθέτις, με τη σειρά της, πόσο καλά θα ανταποκριθεί μπροστά στις απρόβλεπτες αποκαλύψεις; Αυτά τα δύο πρόσωπα, με τις παράλληλες αντιδράσεις τους, αλλά και τα δύο χρονικά επίπεδα της αφήγησης, θα αποτελέσουν τον καμβά της ιστορίας για την άξια συγγραφέα που ακόμη μια φορά θα αποδείξει πόσο καλά γνωρίζει την τέχνη της γραφής στο δύσκολο είδος της μεγάλης αφήγησης.

«Είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε τους ρόλους μας. Αυτή είναι η ευχή και η κατάρα μας ως είδος»

Μια στιγμή μέσα στο χρόνο κρατάει μια εκ βαθέων εξομολόγηση…

Μια στιγμή μέσα στο χρόνο αρκεί για να αλλάξει όλη τη ζωή μας…

Μια στιγμή μέσα στο χρόνο μπορεί να μας σημαδέψει…

Ιστορικό, φιλοσοφικό, πολιτικό και κοινωνικό αλλά στη βάση του πρωτίστως ανθρωπιστικό το μυθιστόρημά της καταγράφει την πολιτική και κοινωνική ανθρωπογεωγραφία της πολιτισμικής διανόησης καθώς και της εποχής που αναπτύχθηκε, παρουσιάζει πολιτικά και ιστορικά γεγονότα που τη σημάδεψαν και εστιάζει στον ανθρωπισμό ως το μέγιστο αγαθό και τη μοναδική οδό προς την ευτυχία...

Πότε ξεκίνησε η αρχική ιδέα της δημιουργίας του μυθιστορήματος Μια στιγμή μέσα στο χρόνο και πόσο καιρό σας πήρε για να το ολοκληρώσετε;

Η Ελένη Πριοβόλου, δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι γνωστή από τον μεγάλο όγκο του έργου της, την ποιότητά του, τις βραβεύσεις της!

Με μαγιά την Ιστορία ζυμώνει με την ιδιαίτερη – χαρακτηριστική του συγγραφικού της στυλ- γλώσσα, τις μυθοπλασίες της που βρίθουν φιλοσοφικών, εμπεριστατωμένων ιστορικών, κοινωνικοπολιτικών, πολιτισμικών στοιχείων που αφορούν τους τόπους όπου εξελίσσονται οι μύθοι της. Έντονος πάντα ο λόγος της τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο βίο, επάνω στη γραμμή της προσωπικής πολιτικής- ουμανιστικής της θέσης. Ακάματη συγγραφέας, έχει ασχοληθεί επίσης τόσο με την εφηβική όσο και με την παιδική λογοτεχνία.

Με το νέο της μυθιστόρημα «Μια στιγμή μέσα στο χρόνο» μας ταξιδεύει σε σημαντικές ιστορικές στιγμές του 20ου αιώνα, στα φιλοσοφικά ρεύματα που κυριάρχησαν στην Ευρώπη την προ και μεταπολεμική περίοδο, με κεντρικό ήρωα τον Έλληνα Φιλόσοφο, Φωκά Κορέσιο.